قال الصادق(ع):
من اخلاق الانبیاء حبّ النساء.
محبت نسبت به زن از اخلاق انبیاء است.
قال الکاظم(ع):
من حَسُنَ بِرُّه بإخوانه و أهله مُدَّ فی عمره.
هر کس به برادران و خانواده ی خود نیکی کند عمرش دراز شود.
در سفر زندگی و سپری کردن فراز و نشیب های آن تا رسیدن به سر منزل مقصود که همانا قرب الهی و کسب آرامش و اطمینان خاطر است، داشتن یک هم سفر و همسر خوب که آگاهانه و موافق و با بردباری و تدبیر در کنارمان باشد و در این راه طولانی، تنهایمان نگذارد، الزامی است.
نمی توان در جاده ی سبز زندگی، بدون همراه قدم نهاد. چگونه می توان سختی های راه را به تنهایی تحمل کرد و به مقصود رسید؟
یکی از زیباترین ثمرات زندگی مشترک و تشکیل خانواده، با هم بودن و بیرون آمدن از حصار «من» و «ما شدن» است. برای نیل به هدف و رسیدن به نشاط و آرامش و حصول تعالی و تکامل، یکی از راه ها صمیمیت و همکاری و درک و احترام متقابل و پرواز با بال های عشق است.
اگر می خواهیم زندگی پویا و بانشاطی داشته باشیم لازم است که خود ،هم سفری فهیم، دانا، صبور و مهربان باشیم تا طرف مقابلمان شاداب و خرسند، راه زندگی را با آرامش و اطمینان همراه ما طی کند.
پس همان گونه که یک زن در امر ازدواج نیازمند یک آگاهی وسیع و اطلاعاتی ارزشمند و کارساز می باشد تا با مدد از آنها بتواند در عرصه ی زندگی موفق ظاهر شود، یک مرد هم نیاز دارد تا مجموعه ای از آگاهی ها و تدابیر و اسرار زندگی زناشویی را فرا بگیرد تا در سایه ی آن زندگی سرشار از رضایت و آرامش داشته باشد.
هر انسان عاقل و خردمندی می داند که موفقیت یک رابطه، بستگی به رضایت و علاقه مندی هر دو طرف دارد، این بسیار خودخواهانه است که تنها یک نفر راضی و خشنود روزگار بگذراند و شریک او غمگین و افسرده با ایثار و از خود گذشتگی، نظاره گر گذشت زمان باشد! این خوشبختی و پیروزی واقعی نیست.
یک مرد فهیم که دارای سلامت روحی و روانی است، به دوراز تعصب و خودخواهی، خویش را در غم و شادی همسرش شریک می داند و سعادت خانواده را در گروی یاری و همکاری متقابل با همسر خویش می شناسد و زمانی احساس خوش بختی می کند که همسر او نیز از دل و جان لبخند رضایت بر لب داشته باشد.
بدین گونه برای حفظ و بقای یک زندگی موفق، هر دو عنصر اصلی زندگی، یعنی «زن و مرد» باید آگاهانه رفتار کنند. دانش و آگاهی در این زمینه، بسیار وسیع و گسترده است و نیاز به مطالعات و کسب تجارب و تمرین بسیار دارد.
در سلسله مقالات ره توشه های جاده ی خوشبختی(مخصوص خانم ها) ما به نکاتی مهم و برجسته که اهمیتی کلیدی در پیشبرد موفقیت آمیز زندگی دارند و ایفا کننده ی آن زنان هستند، اشاره کردیم؛ در این مبحث هم سعی بر این است تا رموز اصلی خوش بختی و کسب رضایت در زندگی را که مردان نقش عمده ای در اجرای آن دارند، بیان کنیم. به امید آن که با عمل به این نکات، لذت و شیرینی یک حیات مشترک را بچشیم و بتوانیم بندگی خدا را کرده و در جهت رضایش گام برداریم.
ابراز محبت
قال الصادق(ع) :
العبد کلما ازداد للنساء حبا ازداد فی الایمان فضلاً.
هر چه محبت همسر در قلب بنده زیادتر شود، فضیلت ایمانش زیادتر گردد.
اصلی ترین موضوع که اثری حیات بخش و سرشار از پویایی و طراوت به همراه خود دارد، محبت ودلدادگی است.سرسبزی وشادابی کانون خانواده ، بستگی به حضور با نشاط «زن» دارد،اما نشاط یک زن به محبت «مرد» وابسته است.
قال رسول الله(ص)
قول الرجل للمرأة، انی احبک لایذهب من قلبها ابداً.
این سخن مرد به زن که:« دوستت دارم » ،هرگز از دل زن بیرون نرود.
قال الصادق(ع) :
اذا احببت رجلا فأخبره.
هرگاه کسی را دوست داشتی به او بگو.
چه تمثیل زیبایی حضرت علی (ع) در مورد زن فرموده اند که : «زن ریحانه است.» زن همانند گل است و به راستی طراوت یک گل، مرهون مراقبت باغبانی مهربان است، تا در سایه ی مواظبت و انس با آن گل، ازجلوه وزیبایی وعطرورنگش، بهره و لذت برد و روحش از دیدار آن تازه گردد.
«استاد مطهری» لزوم عشق و ابراز محبت نسبت به زن را با تشبیه زیبایی این گونه بیان کرده اند: مرد مانند کوهسار است و زن به منزله ی چشمه و فرزندان گل ها و گیاهان؛ چشمه باید باران کوهسار را دریافت و جذب کند تا بتواند آن را به صورت آب صاف و زلال بیرون دهد و گل ها وسبزه ها را شاداب و خرم کند. پس همانگونه که رکن حیات دشت، باران کوهستانی است، رکن حیات خانوادگی نیز احساسات و عواطف مرد نسبت به زن می باشد که در پرتوی آن هم زن، هم زندگی و هم فرزندان، صفا و جلا و خرمی می گیرد.
به سبب این نیروی عظیم و اثر بخشی فوق العاده ی آن است که در دین مقدس اسلام، از جانب پیامبر و ائمه (ع) سفارش های بسیاری در زمینه ی محبت و اظهار علاقه نسبت به «زن» بیان شده است چنان که رسول گرامی اسلام (ص)اظهار محبت به همسر را نشانه ی ایمان به خدا می دانند و می فرمایند: هر چه ایمان انسان کامل تر باشد، به همسرش بیشتر اظهار محبت می کند.
و حضرت صادق(ع)، مهرورزی به همسر را از اخلاق و صفات پیامبران می دانند و می فرمایند: یکی از اخلاق پیامبران این است که نسبت به همسر خود محبت دارند.
و باز پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) به جنبه ی روانی ابراز علاقه پرداخته و بر مردان لزوم اظهار این محبت را سفارش می کنند.
محبت نباید در دل احتکار و زندانی شود، رمز بقای محبت و مودت در زندگی، اظهار و ابراز هر روز و هر لحظه ی آن است. مردی که به همسر خود محبت می ورزد، آن را به زبان می آورد و با رفتار و کردار خویش، عملاً به همسرش اثبات می کند که دوستش دارد، طبق کلام ائمه(ع) از نشانه های مومن است.امام علی(ع) :
بالاحسان تملک القلوب.
با نیکی کردن دل ها تصرف می شود.
انسان بنده ی احسان است، نیکی کردن آدمی را به بند می کند.
برای اظهار محبت به دنبال بهانه یا موقعیت خاص نگردید. شاید بعضی از مردها احساس کنند برای جلب رضایت همسر و کسب امتیاز از زن، حتماً بایست کارهای بزرگ انجام داد. مثلاً خریدن هدیه ای گران قیمت یا بردن به سفر و یا … و بدین گونه دقت و فکر وانرژی خود را مصروف به این امور می کنند. در صورتی که از دیدگاه یک زن، اثبات محبت و حصول اطمینان از علاقه ی شوهر، به ریزترین و کوچک ترین امور روزمره ی زندگی بستگی دارد. کارهای کوچک که شاید از نظر مرد پیش پا افتاده است، برای زن اهمیتی یکسان با یک هدیه ی نفیس دارد؛ مثلاً هنگامی که مردی به خانه می آید همسرش را بغل کرده و نوازشی کند، اگر زن خسته است به او پیشنهاد کمک دهد، به مناسبت هایی غافلگیرانه برای او گلی بخرد و یا وقتی قرار است دیر به منزل بیاید به زنش اطلاع دهد، پیوسته به او ابراز علاقه کند و از قیافه و اندامش تعریف نماید و احساس خشنودی از داشتن همسری چون او بنماید. گاهی اوقات که او خسته است، ظرف ها را بشوید و کمک در امر خانه داری کند، از سر کار به او زنگ بزند و اظهار دلتنگی کند، خود را برای همسرش تمیز و خوشبو نماید، از غذایی که پخته تعریف و تمجید کند، و خلاصه این که به طرق مختلف اظهار محبت نماید؛ همه ی این امور کوچک برای زن، ارزشی فوق العاده دارد و او به یکایک این ها امتیازی مساوی با یک کار بزرگ می دهد.
قال رسول الله(ص):
لایخدم العیال الا صدیق او شهید او رجل یرید الله به خیر الدنیا و الاخرة.
به زن خود خدمت نکند، مگر صدیق یا شهید یا مردی که خداوند خیر دنیا و آخرت او را بخواهد.
وقتی زنی احساس کند برای همسر خود «مهم» است و شوهر او ارزشی بسیار والا برای او قائل است، آن هنگام است که می تواند با شور و اطمینان به محبت ورزیدن بپردازد.
